کد مطلب:211329 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:103
تأکید در انفاق
در كافی از هارون بن عیسی روایت شده كه او گفت وقتی حضرت امام صادق علیه السلام به پسر خود محمد فرمود ای پسر من از نفقات و صدقات چه مقدار نزد تو موجود است عرض كرد چهل دینار فرمود آن را خرج كن و صدقه بده به اهلش برسان - محمد گفت من غیر از این چهل دینار فرمود آن را خرج كن و صدقه بده به اهلش برسان - محمد گفت من غیر از این چهل دینار چیزی ندارم آن را برای مخارج یومیه گذارده ام كه معطل نشوم فرمود آن موجودی را تصدق كن خدای تعالی عوض آن را به تو خواهد داد - مگر نمی دانی برای هر چیزی مفتاحی است و مفتاح رزق صدقه است - محمد آن دنانیر را صدقه داد كمی از آن گذشت كه از محلی چهار هزار دینار برای او رسید امام جعفرصادق علیه السلام فرمود ما در راه خدا چهل دینار دادیم خداوند چهار هزار دینار عطا فرمود.
مردی از اهل خراسان آمد گفت بی چیز مانده ام می خواهم به خراسان برگردم چیزی ندارم به من كمك كنید تا برگردم به وطن خود حضرت روی به جانب دست راست و چپ كرد فرمود كیست به آن كمك كند اصحاب او كمك نمودند تا پنج هزار درهم برای او جمع كرد به او داد حركت به وطنش نمود.
سقیفه سایبان بنی ساعده محل فقرا و بینوایان بود - معلی بن خنیس می گوید شبی امام صادق علیه السلام از خانه بیرون رفت و به طرف سایبان بنی ساعده فقرا و غربا روز از گرما و شب برای مصونیت آنجا جمع می شدند چیزی از دست افتاد گفت بسم الله اللهم رده علینا خداوندا آنچه افتاد به من برگردان من رسیدم سلام كردم فرمود دست به زمین بمال آنچه افتاده بردار بده دست كشیدم دیدم نان است جمع كردم به آن حضرت دادم تقاضا كردم آنان را به من دهد كه به دوش بكشم فرمود من اولیترم تو همراه من بیا تا رسیدیم به فقرا كه در خواب بودند امام صادق علیه السلام بالای سر هر یك یك تا دو قرص نان گذاشت و برگشتیم عرض كردم این طایفه از شیعیان هستند فرمود اگر شیعیان ما بودند هر چه داشتم با آنها مواسات می كردم
مردی از اهل خراسان آمد گفت بی چیز مانده ام می خواهم به خراسان برگردم چیزی ندارم به من كمك كنید تا برگردم به وطن خود حضرت روی به جانب دست راست و چپ كرد فرمود كیست به آن كمك كند اصحاب او كمك نمودند تا پنج هزار درهم برای او جمع كرد به او داد حركت به وطنش نمود.
سقیفه سایبان بنی ساعده محل فقرا و بینوایان بود - معلی بن خنیس می گوید شبی امام صادق علیه السلام از خانه بیرون رفت و به طرف سایبان بنی ساعده فقرا و غربا روز از گرما و شب برای مصونیت آنجا جمع می شدند چیزی از دست افتاد گفت بسم الله اللهم رده علینا خداوندا آنچه افتاد به من برگردان من رسیدم سلام كردم فرمود دست به زمین بمال آنچه افتاده بردار بده دست كشیدم دیدم نان است جمع كردم به آن حضرت دادم تقاضا كردم آنان را به من دهد كه به دوش بكشم فرمود من اولیترم تو همراه من بیا تا رسیدیم به فقرا كه در خواب بودند امام صادق علیه السلام بالای سر هر یك یك تا دو قرص نان گذاشت و برگشتیم عرض كردم این طایفه از شیعیان هستند فرمود اگر شیعیان ما بودند هر چه داشتم با آنها مواسات می كردم